“Ik ben blij dat Dave hiermee bezig is, want als iemand dit voor elkaar kan krijgen dan hij.”, overdenkt Pete van Ethnos 360, “En man, wat trok en duwde hij. Hij haalde alles uit de kast voor het leven van de kleine!”
Hoe dit verhaal begon: Het team van MAF en Ambassador Aviation in Mozambique was al meerdere dagen onrustig. Een steevast probleem nam zijn beloop. Een probleem dat tussen leven en dood kon beslissen. Zoals elke luchtvaartmaatschappij heeft ook MAF een zogenaamde Air Operator Certificate (AOC) nodig om te mogen vliegen. Dit certificaat was verlopen, maar de vernieuwing liet om onbekende redenen nog steeds op zich wachten.
Contact met het ministerie voor burgerluchtvaart (DCA) bracht geen opheldering en het MAF-team werd aangehouden te wachten. Wachten terwijl de vliegtuigen aan de grond stonden, want zonder het certificaat mocht absoluut niet gevlogen worden. Een zenuwenslopende situatie. De dagen verstreken maar het certificaat was nog steeds niet in zicht.
Plots ging de telefoon. Hoopvol nam programmamanager Dave LePoidevin op. Zouden zij eindelijk het gehoopte certificaat krijgen? Anders dan verwacht was niet het DCA aan de lijn, maar Pete van Ehtnos 360. Zijn stem klonk wanhopig: “De driejarige dochter, Joanna, van een van onze gezinnen is ernstig ziek. Zij moet snel naar een goed ziekenhuis worden gebracht, maar het gezin woont zo afgelegen dat de reis via de weg te lang zou duren. Joanna heeft geen tijd meer.” De situatie was meer dan serieus. Een vlucht was Joanna’s enige kans… maar de vliegtuigen waren nog steeds aan de grond gebonden. Weer ontwaakte de strijder in Dave en samen met beheerder Diniz zocht hij opnieuw het contact met de DCA. Deze keer met de gegronde noodzaak dat een klein meisje à la minuut hulp nodig had, het benodigde vliegtuig klaar stond om te vertrekken, en een handtekening alleen tussen haar het ziekenhuis in stond. Ten minste een eenmalige toestemming voor deze ene vlucht moest mogelijk zijn!
Tegelijk met de gesprekken met het DCA streden er tal van mensen in gebed om de toestemming en het leven van Joanna. Het eerste gebed werd meer dan verhoord: Door Gods genade kregen zij niet alleen een eenmalige toestemming voor deze vlucht, maar werd de AOC alvast om een maand verlengd. Prijs de Heer! Nu ging alles heel snel. Dave en zijn collega piloot Dave Holmes namen plaats in het vliegtuig en gingen de lucht in op koers naar Micaune. Een paar jaar geleden werd hier nog de landingsbaan gerenoveerd omdat het dorp zo moeilijk bereikbaar was. In het geval van nood zou er altijd de mogelijkheid moeten zijn om met een vliegtuig te kunnen landen. Dit was een van deze noodgevallen, en er was spoed gevraagd. Op de landingsbaan stonden de ouders van Johanna al klaar met hun kleine dochter in de armen. Het beeld van het meisje was erbarmelijk. Dave vloog zo rustig mogelijk terug naar Nampula vanuit waar zij rechtstreeks naar een groot ziekenhuis vertrokken. Daar kreeg Joanna gelijk medicijnen om het overgeven te stoppen. De dokters wisten echter niet of zij de nacht zou redden.
Maar nogmaals was de genade van God groter dan het werk van mensen. Joanna bleef de nacht niet alleen in leven, maar herwon langzaam maar zeker haar kracht. Een week later begon ze weer normaal te eten, te praten en zelfs te spelen. Joanna’s moeder stuurde een paar dagen na de vlucht een opname van Joanna. Met de meest lieve stem zei het kleine meisje: “Bedankt jongens, bedankt dat jullie mij hebben gebracht. Ik houd van jullie.” Dat is de beste dank die Dave ooit voor een ambulancevlucht heeft gekregen: “Ik zou willen dat jullie het konden horen, want deze ‘Bedankt’ geldt voor eenieder van jullie die voor ons bidt en ons steunt!”
