Het was eind 2019 en begin 2020. Al anderhalf jaar lang werd het zuiden van Afrika geteisterd met enorme droogte. Geen regen, geen oogst, geen voedsel. Inmiddels was de situatie in veel landen op zijn ergst en eiste de honger veel mensenlevens, ook in Angola. Niet voor te stellen hoe het moet voelen als er hulp geboden wordt, maar deze hulp jou nooit bereikt… Nachtmerrie en harde realiteit voor velen.
Als hulp niet verder komt
Terwijl verschillende hulporganisaties en de regering de ramp probeerden te verhelpen, kwamen hun voedselleveringen vaak niet verder dan de enigszins begaanbare wegen. Vrachtwagens vol levensreddende voorraden liepen vast in het hete zand van de steppe. De bevolking in het uitgestrekte land wachtte tevergeefs op deze reddende vracht.
Een wonder van 13 ton
“Maar wij hebben een vliegtuig en die kan vol!” luidde de kreet van Marijn, want precies in situaties als deze biedt MAF uitkomst. Hij vertelt: “Als MAF hebben we alle kerken in onze hoofdbasis Lubango bij elkaar geroepen en het probleem aangekaart”. Veel kerken deelden de zorg van MAF en vroegen hun gemeenteleden om bij elke dienst eten mee te nemen dat zij konden missen. Samen maakten zij een wonder waar. Een wonder van dertien ton zwaar! Dertien ton die niet uit overvloed is gegeven.
Delen in vertrouwen
Marijn herinnert zich één kerk in het bijzonder: “Zij hadden het bepaald niet breed. Ik vlieg wekelijks naar Cavango voor medische evacuaties, juist omdat zij niet over medicijnen of dokters beschikken. Nu hadden zij weliswaar een goed jaar gehad met regen én oogst, maar zij konden niet uit overvloed delen.” En toch bracht deze kleine gemeenschap van zo’n driehonderd man een vracht van meer dan zeshonderd kilo maïs bijeen. Marijn staat er nog steeds versteld van: “Zij hadden zelf bijna niets, maar deelden vanuit heel hun hart en vanuit vertrouwen op God die voor hen en hun broeders en zusters zou zorgen.” De verbijstering en vreugde bij deze broeders en zusters in Rivungo was niet in woorden te vatten. Dansend, zingend en met tranen in hun ogen ontvingen zij de kostbare vracht.
Waar een wil is
Dezelfde vreugde was er ook op een vliegveld in Luengue. Ook hier gaat een bijzonder verhaal aan vooraf. Eigenlijk was deze landingsbaan niet in gebruik, al dertig jaar niet meer. Overwoekerd door struiken, bomen en termietenheuvels was deze strip zelfs een enorm risico voor elke piloot, hoe hoog de nood ook was. Echter, waar een wil is, is een weg… of in dit geval een landingsbaan. Heel de community ging op de baan ploeteren om hem vrij te maken voor een veilige landing. Weer een landing die het verschil maakte. Marijn werd overweldigd door de inzet en de vreugde van de mensen, maar ook door de grootte van de nood. Want met elke vlucht en elke dankzegging van de inwoners kwam ook het verzoek: “We hebben meer nodig. Vergeet ons niet!”
De kracht van MAF
Marijn is hen niet vergeten. In totaal heeft hij dertien ton voedsel kunnen vliegen. Dat was alleen mogelijk door de hulp van velen: “Ik denk dat dit de kracht van MAF is, omdat we met iedereen samen werken: met lokale kerken, met verschillende hulporganisaties en met de lokale mensen.” Zijn vrouw Noortje vult aan: “Je zag in deze situatie het lichaam van Christus samen bewegen en werken: fondsen en mensen uit het buitenland die specifiek voor deze vluchten wilden geven, de lokale kerken die het eten bijeen sprokkelden en wij als MAF die het mochten gaan vliegen.” Samen in de naam van Jezus!