“Wij willen vrede”

Warm welkom
Verspreid over het grasveld langs de landingsbaan schuilt een enorme menigte in de schaduw van de bomen tegen de stekende zon. Geronk in de verte. Kinderen struikelen over elkaar heen om vooraan te kunnen staan. Zodra de P2-MAF aan de grond staat, verwelkomen de dorpelingen hun gasten met een overvloed aan watermeloenen van eigen grond als uitbundige blijk van dank. Yanamlyn Yana, coördinator van de Senisim Pasin-campagne en zelf geboren in Papoea-Nieuw-Guinea, is geraakt door het warme welkom. “Ik was een beetje emotioneel toen we over het gebied vlogen. De hele reis deed mij aan thuis denken. De bomen, rivieren, bergen. Ook ik kom uit een heel afgelegen dorp, precies zoals dit.”

Persoonlijke verhalen
Na uitbundige begroetingen vertelt het team wat het bezoek inhoudt. In de middag worden spelletjes gespeeld om verbinding te maken en enquêtes gehouden om inzicht te krijgen in de behoeften van de gemeenschap. Als de avond valt verzamelt een groep van 200 tot 300 mensen zich om een reusachtig scherm, gespannen tussen vuistdikke bamboestokken. Het gaat beginnen. Muisstil volgt het publiek de film die de persoonlijke verhalen vertelt van mensen die letterlijk en figuurlijk gewond zijn geraakt door (huiselijk)geweld.

Geaccepteerd geweld
Gezondheidswerker Matthew Panglass ziet regelmatig de gevolgen van geweld in zijn plaatselijke kliniek. “De afgelopen tijd waren er verschillende gevallen van huiselijk geweld. Op een dag sloeg een man zijn vrouw op het hoofd met een stuk hout. Ze brachten haar hierheen. Maar aangezien ik haar niet verder kon helpen, belde ik MAF. De vrouw verwees ik door naar het Kompiam-ziekenhuis, wat alleen bereikbaar is te voet of per vliegtuig.” Ook andere vormen van geweld komen veelvuldig voor. Familievetes, wraakacties. “Het is zorgwekkend dat de gemeenschap geweld als normaal beschouwt,” erkent Yanamlyn. “De meeste mannen, of degenen met wie ik één-op-één-gesproken heb, denken dat elke man dit doet en hoort te doen. Zo zien zij het,” vervolgt Yanamlyn. “De houding, dat geweld een acceptabel onderdeel van het leven thuis is, moet veranderen.”

Blijvende verandering
“Als organisatie zijn wij steeds op zoek hoe we een blijvende impact kunnen hebben in de levens van mensen en gemeenschappen. Zonder MAF kunnen we de mensen in deze geïsoleerde gebieden niet bereiken.” Senisim Pasin betekent letterlijk: verander je manieren. Door educatieve films, voorlichting en persoonlijke gesprekken worden gemeenschappen geholpen over hun houding ten opzichte van geweld na te denken. De boodschap dat het menselijk leven door God gegeven is en daarom met respect en waardigheid behandeld moet worden, kwam binnen. “Ja, we willen geen gevechten meer. We willen vrede,” hoort Yanamlyn een aantal mannen onderling zeggen.

Gelofte
Als de filmavond ten einde loopt, roept het team op tot actie: teken een gelofte tegen geweld, voor vrede. In bijzijn van de gehele gemeenschap ondertekenen 43 mensen, voornamelijk mannen, de gelofte. Een krachtige stap vooruit om hun gemeenschap te veranderen en komende generaties te beschermen tegen geweld. Dank God voor deze vruchtbare actie. Dank voor iedereen die een handtekening heeft gezet en bid dat zij de kracht en het inzicht zullen ontvangen om een decennialange gewoonte te veranderen. Bid dat de Liefde van God geweld zal doen wijken en bid voor alle gemeenschappen waar het Senisim-Pasin-project nog niet is gekomen. Bid dat het geweld niet de overhand zal nemen en bid dat MAF ter plekke mag zijn als een ambulancevlucht nodig is. Dank voor Yanamlyn en haar collega’s die dit project hebben opgezet en bid de Heere om zegen voor hun werk.