We zijn bijna klaar met eten als er op de deur wordt geklopt. Marijn z’n Yolŋu broer Jerol (ofwel Djapinybuy) staat voor de deur. Hij komt net uit zijn werk en op de vraag of hij een hapje mee wil eten antwoord hij ‘graag.’ Yolŋu ko-men vaak zonder aankondiging met uiteenlopende vragen en als geadopteerde ‘familie’ zijn er bepaalde verwachtingen. Soms is dat lastig als je hoofd er niet naar staat of je moe ben na een dag hard werken in de tropische temperaturen. Maar toch is het altijd iets waar we ook dankbaar voor zijn. Mensen weten ons huis te vinden en we vinden het belangrijk dat iedereen zich welkom voelt. Gezamenlijk sluiten we de maaltijd af met het lezen uit de Bijbel, beseffend dat dit weer een prachtige mogelijkheid was om het Evangelie te delen.
Lees hier verder in de nieuwsbrief